Przyjdzie taki czas,
Gdy z uniesieniem
Siebie powitasz, stojącego
U swego progu, w swoim lustrze
I uśmiechniecie się na powitanie.
I powiesz, usiądź tu. Jedz.
Pokochasz nieznajomego, swoje byłe ja.
Podaj wino. Podaj chleb. Oddaj serce
Swemu nieznanemu, porzuconemu
Sercu, co cię zawsze kochało.
Zdejmij z półki miłosne listy,
Fotografie, daremne bileciki,
Zedrzyj z lustra swe odbicie.
Siądź. Świętuj własne życie.